انشا يک روز از کلاس صفحه 81 کتاب نگارش نهم در قالب نوشتاری درس ششم

انشا صفحه ۸۱ کتاب نگارش نهم درس ششم یک روز از کلاس در قالب داستان خاطره گزارش طنز زندگی نامه سفرنامه نامه رسمی غیر رسمی درباره درمورد قالبی برای نوشتن برگزینیم از سایت نکس لود دریافت کنید.

انشا یک روز از کلاس در قالب نوشتاری خاطره نویسی

مقدمه : آن روز با شوق و ذوق از خواب بیدار شدم و آماده رفتن شدم هر لحظه که میگذشت اشتیاقم برای رفتن بیشتر میشد…. جشن داشتیم و من با جان دل منتظر شروعش بودم.. جشن به افتخار روز مادر تمامی مادران دعوت شده بودند و مادرم من هم می آمد…

بدنه : در مدرسه غوغایی بود….هر یک از دانش آموزان درگیر کاری بودند که به آنها سپرده شده بود تا به نحو احسنت آن را انجام دهند… استرس داشتم… قرار بود انشایی که درمورد مادر بود را در جشن بخوانم.. ترس این را داشتم که مبادا بغض کنم یا استرس کاری کند که تمام برنامه ها خراب کنم؟!!! بالاخره لحظه موعود فرا رسید از من برای خواندن انشا دعوت شد و من با تمام استرسی که داشتم اما با اعتماد به نفس و محکم به جایگاه رفتم و خواندن را با به نام خدایی شروع کردم…. هرجه که بیشتر میگذشت احساس میکردم اشک شنوندگان سرازیر شده است… از آن چیزی که میترسیدم به سرم آمد و آخر بغضم شکسته شد و بیخیال تمااااام برنامه ها به آغوش مادرم پناه بردم و گریه کردم…. صدای دست همه سالن را برا گرفت و آن لحظه چشمانم چهره ای را دیدار میکرد که از اشک شوق خیس شده است و به فرزندش افتخار میکند… آن از روز مدرسه را هرگز از خاطرم نمیبرم…. آن روز از مدرسه را همه سالن را فرا گرفت

نتیجه گیری : باید از داشته ها دفاع کنیم و برای به دست آوردن نداشته ها بجنگیم.

انشا یک روز از کلاس در قالب خاطره نویسی

مقدمه : در زندگی هریک از ما خاطراتی وجود دارند کهدر اتاقک کوچک ذهن مان نقش بسته اند. من اکنون می خواهم خاطره ای از مدرسه را برای تان تعریف کنم.

بدنه : آن روز ، روز تولد دبیر ریاضی بود و ما تصمیم گرفتیم برای او جشن کوچکی بگیریم. با همکاری بچه ها 200 هزارتومان جمع کردیم و کیک و بستنی و…. انواع و اقسام خوراکی ها را خریدیم.
بیشتر از اینکه معلم مان خوش حال شود خود ما خوش حال بودیم چرا که قرار بود آن روز امتحان ریاضی از ما گرفته شود و به خاطر جشن به نظر می رسید امتحانی گرفته نخواهد شد.
نمیدانم چندعکس گرفتیم و چقدر خوردیم اما متاسفانه تنها و تنها چند دقیقه گذشته بود.
ما که خیال مان راحت بود امتحانی برگزار نمی شود میخندیدیم و مان را احساس نمیکردیم. ناگهان معلم از کلاس خارج شد. بازهم ما به روی خود نیاوردیم و به عکس گرفتن ادامه دادیم که پس از مدتی معلم با تعدادی برگه امتحان به کلاس بازگشت.
از ما بابت جشن تولد تشکر کرد و گفت که اماده امتحان شویم.
نمیدانم آن لحظه چقدر از معلم مان متنفر شدم.

نتیجه : گاهی اتفاقاتی که می افتد در آن لحظه ناگوار به نظر می رسند اما وقتی به عمق ماجرا دقت می کنیم مثلا وظیفه شناسی معلم در خاطره من میفهمیم که همه چیز آن قدر هم که ما تصور میکنیم بد نیست.

جواب بچه ها در نظرات پایین سایت

پریچهر : در کلاس و در روز ها و کلاس های درسی مختلف خاطرات خوب و بد بسیاری داریم
خاطرات خوبم از کلاس بیشتر مربوط اخر های سال میشود
که دیگر تقریبا با دوستان جدید کاملا صمیمی شده ام
خاطره خوب من در کلاس برمیگردد به کلاس ریاضی سال پیشم
که اخرین جلسه ما بود
و معلم علاوه بر درس مدرسه حرف هایی به ما زد که میدانست در زندگی به کارمان خواهد امد
یعنی علاوه بر درس مدرسه درس زندگی نیز به ما داد
و تجربه های خود از پیچ و خم زندگی را در اختیار ما قرار داد
و مارا نیز وادار به حرف زدن در باره ی اتفاقات مهم زندگیمان کرد.
سخت ترین و اسان ترین مشکلات را حل کرده و روز به روز در کنار هم سن و سال های خود رشد میکنیم.
تا ما هم در حد توان خود تجربه ها و اطلاعتمان در باره زندگی را با بقیه دوستان و همکلاسی هایمان شریک شویم
و به نوعی به انها نیز کمک کرده باشیم
چرا که تجربه پر بها ترین گنجینه است که نمیتوان قیمتی روی ان گذاشت.

پریچهر : سال های راهنمایی، با دبستان زمین تا آسمان متفاوت است، هرروز یک خاطره و هر لحظه موجب خنده می شود.
گوشه و کنار کلاس، دانش آموزان متنفاوت با داستان های متفاوتی وجود دارند، چه از لحاظ رفتاری و چه ظاهری متفاوت هستند، اما اینجا بودنمان با یک دیگر، باعث هم کلام شدن و دوست شدنمان می شود.
اگر بخواهیم یک روز از این سال را در نظر بگیریم، اول هفته های صحبی، زنگ های اول پلک ها سنگین و آخر کلاسی ها خواب هفت پادشاه می بینند، کمی جلوتر در حال چرت زدن و میز های جلویی، گوش به درس برای به چشم نیامدن عقبی ها هستند. دبیر ها دوست بچه ها بوده و به درد و دل های نوجوانی شان با جان و دل گوش می دهند، با به صدا در آمدن زنگ اول شلوغی زیادی در راه رو ایجاد نمی شود، چرا که همه خسته و خوابالو بوده و کسی نای تکان خوردن ندارد، زنگ دوم کمی سر حال تر بوده و در حال آمادگی برای زنگ آخر هستند، با به صدا در آمدن این زنگ، بی توجه به اجازه معلم به بوفه مدرسه حمله ور شده و خوراکی هارا جارو می کنند، با ورود معلم خوراکی هارا زیر میز قایم کرده و با حواس پرتی معلم تکه ای در دهان جای میدهند، با نزدیک شدن به زنگ، همه وسایل را جمع کرده و اماده برای دویدن به سمت درب ورود هستند، با صدای زنگ بچها یک دیگر را هول داده و با نفسی راحت، از مدرسه خارج می شوند.

پریچهر : همگی، با چشمانی نیم باز پله ها را دوتا یکی طی کرده و در تلاشند هرچه زودتر در آغوش میز هایشان فرو روند.
صبح ها زنگ اول، همه بی حال بوده و صفر گرفتن را ترجیح میدهند تا از خوابشان بزنند، کیف ها را روی میز قرار داده و هرکس یک ور صورتش را بر کیف گذاشته و هفت پادشاه را خواب می بینند.
زنگ تفریح اول، همچنان بی حالی جریان داشته و دیگر گشنگی اجازه خواب دوباره را نمی دهد، اما باز از بچه های سرحال تر برای رفتن به دکه استفاده می کنند، با رسیدن خوراکی و تمام کردنش، آشغال را زیر میز انداخته و با دستی بر روی دهان برای خوردن آخرین تکه، به احترام معلم ایستاده و صلواتی سر می دهند.
این زنگ، کلاس شاداب تر بوده و اذیت ها دوچندان می شود، پچ پچ ها، تقلب ها، خوراکی خوردن های یواشکی و هزاران کار دیگر، با پیچیدن صدای زنگ در گوش مدرسه، بی اعتنا به معلم همه کلاس فریادی سر داده و عده ای از کلاس خارج و عده ای بر سر میزها می کوبند.
زنگ آخر، بهترین زنگ است برای رهایی از مدرسه، همه چشم به راه و گوش به زنگ هستند تا نفسی راحت کشیده و به خانه برسند، پس از امتحانی سخت و طاقت فرسا، زنگ به صدا درآمده و همه چی با چپاندن زورکی وسایل در آغوش کیف، به حیاط پر می کشند.

پریچهر : موضوع : یک روز از کلاس
همگی دور هم جمع شده و برای معلم و امتحان نقشه هایی خبیسانه در سر می پروراندیم ، نقشه هایی شومی که همه به کنسل شدن امتحان بر می گشت .
هم کلاسی هایم ، دوست های صمیمی ام ، دوست های غریبی و گاهی حتی دشمن هایم ، در یک کلاس جمع شده و مجبور بودیم با یک دیگر متعهد باشیم ، هرچند اگر گاهی نیز لو رفته و دانش آموزی سربلند از لو دادن ما میشد .
ماهایی که با به صدا در آمدن زنگ تفریح از جانب ناظم ، چونان کشی از کلاس در رفته و به راه رو یا حیاط پرتاب میشدیم ، راه رویی که در هر کنج گروهیی نشسته و گرم مشغول صحبت هستند و گاه گروهی که صدایشان را بر سر گذاشته و از این که کلاس ، با آن کلاس ، به جنگ بر خواسته اند ، اما کلاس ما ، اگر چه آن چنان اتهاد نداشت ، اما همگی ساکت و آرام و تا حد ممکن ، گوش به فرمان معلم بودیم .