بازنویسی حکایت نگاری یکی را از حکما شنیدم صفحه 71 نگارش دهم

حالم از فارسی به هم میخوره اه ریدم تو این درس😑

⁦>.<⁩⁦

خوب بود دستتون طلا🙃

آی سودا خیلی خوب بود تی مستمر اینو حفظ کردم و نوشتم ۲۰ گرفتم 💯💯

نگارش اَی خِدا

عالی بود واقعا ممنونم

خوب بود^^!

در سمت تو عم ....

بدک نبود🥲

بدک نبود ب هر حال میسی🥀

باید فقط کاری را انجام دهید که گفته است و به زبان ساده بازنویسی کنید نه از دید خود به داستان تبدیل کنید.

بچها واقعا مرسی از بابت انشاهاتون پرفکت❤🤌

ببین ازمون خواسته که به زبان ساده بنویسیم

موضوع نداده که انشا بنویسیم

بازم مرسی

در کاخ حاکم،عالمی برای حل مشکلات مردم نماینده شده بود،عالمی با چهره ی عالمانه در کنار حاکم نظر می داد.عالم در حال بازگو کردن راه حل ها بود اما حاکم مشتاقانه سر حرف او می پرید و بحث را به حاشیه می برد.حاکم به او رو کرد و گفت خداوند قدرت عملی ساختن راه حل ها را به حاکمان داده است چون در هر کار باید زیرک باشند،حاکمی که خود را نشناسد از جاهلان است.

روزی از زبان یکی از دانشمندان شنیدم که می‌گفت: « هرگز کسی را ندیده ام که با زبان خودش به جهان و نادانی خود اعتراف کند مگر اینکه زمانی که دیگری در حال سخن گفتن باشد و هنوز سخنش را به اتمام نرسیده باشد کسی به میان سخن آن بیاید و سخنش را قطع کند ، زیرا از زمان های قدیم به ما گفته اند قطع کردن سخن کسی توهین است.» معنی شعر :

آدم خردمند میان سخن کسی که در حال بیان است سخن نمی‌گوید ،خداوند با تدبیر و فرهنگ و هوش سخت نمی‌گوید مگر اینکه طرف مقابل را بدون حذف ببیند یعنی ای آدم نادان سخن کسی را قطع نکن زیرا که خداوند با آن همه بزرگی و هوش از همه چیز بالاتر است نیز حتی زمانی سخن می‌گوید که طرق مقابل سخن نمی‌گوید .

قطع کردن سخن دیگران نه تنها ارزش فرد را خار میشمارد بلکه توهینی برای طرف مقابل نیز است.

وای چه بچه های گلی اینجا هستن مخصوصا علی و ناشناس 1 .غیر از اینکه دوتاشون یکی باشن

روزی در میان جمعی بودیم و من از عالمی که در آن جمع بود شنیدم که گفت :تا به حال انسانی را ندیدم که به نادانی خودش اعتراف کند جز آن زمان که فرد نادان سخن شخصی را قطع میکند و نادانی خودش را به همگان نشان می دهد و این همانند داستان دزدی است که هنگامی که گفتند فردی که دزد است در وسط کلاهش سوراخیست و آن دزد بی اختیار کلاهش را درآورد و آن را بررسی کرد و به همگان فهماند که دزد اوست .پریدن میان سخن دیگران نیز اعتراف به نادانیست چرا که سخن شروع وپایانی دارد و حتی خداوند حکیم که سرچشمه عقل و عرف است زمانی سخن می گوید که خاموشیست قطع کردن سخن دیگران نه تنها ارزش فرد را پایین می آورد بلکه توهینی به طرف مقابل است

متن خوبی بود ممنونم🌹🌹

روزی روزگاری دانشمدی لب به سخن باز کرده بود و داشت پند و نصیحت میداد در میان سخن او شنیدم ک گفت : تا به حال کسی را ندیده ام ک از خود بدگویی کرده باشد و با زبان خویش جهل و نادانی اش را اقرار کند به غیر از زمانی ک شخصی در حال سخن گفتن بود و سخنش هنوز تمام نشده بود که کسی بین سخن او امد و سخنش را قطع کرد. این سخن از گذشته های دور بر زبان همگان بود ک میگفتند هیچ گاه نباید در میان حرف و سخن کسی وارد شد و حرفش را قطع کرد این کار نه تنها برا شخص مقابل توهینی به شمار میرود بلکه برای شخصی ک سخن قطع میکند نیز نوعی افت شخصیت است ..حتی درباره این موضوع بارها شعر و حکایت هم به میان انده است که یکی از آنها عبارتند از : ای انسان خردمند و باریشه هیچگاه سخن کسی ک در حال بیان است را قطع نکن و هیچ گاه نباید در میان سخن کسی سخن بگویی …خداوند با تدبیر و فرهنگ و ذکاوت هیچ گاه سخن نمیگوید مگر آنکه شخصی را در حال سکوت ببیند. مفهوم کلی این شعر این است ک ای ادم نادان و جاهل خداونر با آن مرتبه بالایی که دارد هیچ گاه سخن نمیگوید مگر اینکه کسی را تنها ببیند زیرا کسی ک حرف کسی را قطع میکند جهالت و کم شعوری خود را نشان می دهد پس بهتر است پر حرف تباشیم ک قبل از سخن گفتن به عاقبتش نیز فکر کنیم.ممد دولول

نگارش بسیار درس داغونیه

درمیان جمعی که از افراد دانا و خردمند تشکیل شده بود نشسته بودم و به گفت و گوی آنها گوش میسپردم تا اینکه شخصی که برای پذیرایی از اشخاص جمع آمده بود شروع کرد به صحبت کردن بی آنکه اجازه ای بگیرد یا توجهی به فضای حاکم برجمع کند.گویی سخن شخصی که درحال صحبت بود و بدین وسیله صحبتش قطع شد،در دهانش ماند..🙁بعد از اتمام سخنان آن شخص یکی از خردمندان آن جمع شروع کرد به صحبت کردن:میدانید تا باحال در زندگی ام ندیده بودم کسی به نادانی خودش اغراق کند مگر امروز که این شخص بدون اینکه سخن دیگران تمام شود شروع به صحبت کردن کرد و در میان حرفشان آمدای انسان عاقل هر سخنی آغاز و پایانی دارد میان سخن کسی نیا مگر خداوند به تو فکر و فرهنگ و عقل نداده است که بدانی؟پس میان سخن نیا تا کسی اینطور به تو تذکر ندهد.

بهتر میتونست باشه😕😶

متن خوبی بود به دردم خورد ممنون 🙂

از زبان یکی از حکما (دانشمندان)شنیده ام که می گفت:هرگز کسی را ندیده ام که با زبان خودش جهل و نادانی خود را اقرار کرده باشد مگر اینکه زمانی که دیگری در حال سخن گفتن باشد .و هنوز سخنش به اتمام نرسیده باشد کسی به میان سخن ان بیاید و سخن ان را قطع کند.

روزی از دانشمند بزرگی شنیدم که میگفت:هیچ کس به نادانی خود اعتراف نمیکند و جهالت خود را ب زبان نمیاورد مگر اینکه با عمل نشان دهد.انسان ها هیچ گاه بدی و نادانی خود را بین مردم اشکار نمیسازند اما با عملی که انجام میدهند نادانی و زشتی عمل خود را اشکار میسازند.اگر هنگام سخن یک فرد دیگری ب سخن او اید و حرفش را قطع کند جهالت و زشتی عمل خود را نشان میدهد.با این عملش او بین مردم بد میشود و شخصیت خود را از دست میدهد.پس ای فرد دانا میان سخن دیگری نرو که این کار نادان است و به مقدار سخن گوی.حتی خداوند با ان بزرگی سخن نمیگوید تا کسی را تنها بیند.آیلار علی نژاد

در مجلسی حاضر بودم که افراد فرهیخته ودانشمندی در آن دعوت بودند قرار بر این بود که بزرگان مجلس حاضرین را به پند هاوسخنان شیرین مهمان کنند یکی از عالمان سخن ارزش مندی گفت که….فاطمه ولی پور

خوبه

عالی

محمدپاکیزه:روزی شیخی در مجلسی درحال سخنرانی بود مردی بلند شد و سخن شیخ را قطع نمود و سخن گفت همه مردم متعجب ب آن مرد نگاه میکردند همه صبر کردند تا سخنان آن مرد تمام شود وقتی مرد مجلس را ترک کرد شیخ گفت انسانی ک صاحب فرهنگ و هوش باشد هرگز در میان سخن دیگران سخن نمیگوید پس مرد نادانی خود را آشکار کردمحمدپاکیزه پور

نیاز نیست شلوغش کنید الکی وقتتونو از دست بدید معنی شعر رو بنویسید کافیه فقط لغات سخت رو ساده کنید نیاز نیست در قالب یک داستان و غیره وقت از دست بدید چون قرار نیست فایده زیادی برای کسی داشته باشه معلم فقط میخواد سطحی نگری کنه لزومی نمیبینم برای سخت گیری

خوب بود

مقدمه بگین براش

._.

امروز در کلاس درس ،با دیدن یکی از هم شاگردی هایم خاطره ای برایم زنده شد.به یاد دارم سالیان گذشته همراه با مادرم نزد حکیمی رفتیم تا او را که در بستر بیماری بود و نفس های آخرش را می کشید ملاقات کنیم.او به سختی سخن میگفت ؛ افراد محله دور او جمع شده بودند و بی وقفه و در میان کلام هم دیگر سخن میگفتند .در آن هنگام صدای ضعیفی به گوشمان رسید که میگفت :هرگز ،کسی نزد من به نادانی خود اعتراف نکرده است ؛مگر آن کسی که وقتی دیگری در حال صحبت است با بی ادبی سخن او را قطع می کند و لب به سخن می گشاید.او بعد از این به خواب ابدی فرو رفت امروز با دیدن هم کلاسی هایم به فکر افتادم تا خوب است این ماجرا را بازگو کنمدوستم از کار خود شرمنده شد و بر جای خود نشست و کلاس در سکوت عجیبی فرو رفت .این است که سعدی می گویدسخن را سر است ای خردمند و بن میاور سخن در میان سخنخداوند تدبیر و فرهنگ و هوش نگوید سخن تا نبیند خموش ستایش محمدی حکایت نگاری پایه دهم انسانی

سلامدرسته ولی در حکایت نگاری فقط باید به زبان ساده بنویسیم نه داستانما در زندگی روزمره از کلمه ی شخص استفاده نمی کنیماگر از این کلمه در حکایت نگاری اجتناب بشه بهترهآرام